Laatst zag ik een aflevering van ‘De slimste mens’, een programma waar ik graag naar kijk, niet in de laatste plaats om mijn eigen kennis te testen. Er gebeurde iets tussen Maarten van Rossum en een van de kandidaten, actrice, presentator en zangeres Dzifah Kusenuh, wat me allerminst beviel. Een van de vragen ging over de (inmiddels niet meer) Britse royals prins Harry en Meghan Markle. Zij hebben hun koninklijke status opgegeven en zijn in Amerika gaan wonen. Maarten van Rossum maakte daarna de opmerking dat hij zo’n hekel heeft aan mensen die alles doen om in de aandacht te staan. Hij was ervan overtuigd dat Harry en Meghan afscheid hadden genomen van het koningshuis ‘juist’ om daar aandacht mee te winnen. Nu had ik kort daarvoor een documentaire gezien op Netflix over het leven van Megan Markle bij de Britse royals en geloof me, hoe geprivilegieerd ook, dat is voor haar geen pretje geweest. Ze werd vanaf het begin niet geaccepteerd, moest haar mond houden en werd niet gesteund door de andere royals als de paparazzi haar weer eens in een negatief daglicht plaatste. Hoe mooi en dapper dat Harry wél voor haar kiest en dat ze samen de stap durfden te zetten om te breken met dat opgesloten leven.

Ik voelde instant wrevel na die opmerking van Maarten, maar gelukkig deed Dzifah haar mond open en zei tegen Maarten dat hij veel te kort door de bocht ging. Wat er toen gebeurde vond ik ontzettend typerend voor de maatschappij waarin wij leven. Voordat zij uitgesproken was, maakte Maarten ineens grote gebaren met zijn armen, verhief zijn stem en walste met veel arrogantie en dedain over Dzifah heen om zijn (verkeerde) standpunt kracht bij te zetten. Hij luisterde niet naar haar argument over het lastige parket waarin Megan en Harry verzeild waren geraakt. ‘Dat wisten ze toch toen ze eraan begonnen,’ riep Maarten uit alsof daarmee de kous af was. Ik vond het mooi hoe kalm Dzifah bleef en hoe opgefokt Maarten werd. Zij herhaalde nogmaals dat het een stuk ingewikkelder lag dan Maarten het voorstelde, liet zich niet door hem imponeren, ondanks zijn zogenaamd ‘komische’ drift. Opnieuw, met nóg meer armgebaren en nóg meer bravoure benadrukte Maarten zíj́n standpunt, tot presentator Philip de discussie beëindigde met de opmerking dat Maarten duidelijk geen fan was.

Wist je dat mannen twee keer zo vaak een vrouw onderbreken dan dat ze een man onderbreken? En wist je dat als een man in een vergadering boos wordt dat gezien wordt als een teken van leiderschap en als een vrouw dat doet het gezien wordt als hysterie?

Kijk, dat Maarten van Rossum bij de Slimste mens zit om bepaalde zaken toe te lichten begrijp ik best. Het is een kundige man die van heel veel dingen iets weet. Maar in dit geval ontbrak het ‘s lands beruchtste mopperkont aan mensenkennis. En dat niet alleen. Het ontbrak hem ook aan respect voor de mening van een jonge vrouw die duidelijk meer verstand van zaken had op dit gebied. Het is een voorbeeld, slechts een van de velen, waaruit blijkt dat we nog lang niet zijn waar we willen zijn op het gebied van gendergelijkheid. Pas als mannen luisteren naar de mening van een vrouw en die als waardevol beschouwen, of tenminste in overweging nemen (in plaats van haar met veel bombarie af te troeven), komen we een stap dichter bij de gelijkheid tussen man en vrouw. Pas als vrouwelijke eigenschappen niet langer als negatief worden weggezet en mannelijke als positief, komen we een stap dichter bij gelijkheid tussen man en vrouw. En pas als mannen aan de top (met het gelijk aan hun kant) plaats maken voor vrouwen, hen die toppositie gunnen, komt er ook op de werkvloer meer gelijkheid tussen man en vrouw. Het beeld dat mannen beter, sterker, slimmer zijn dan vrouwen is nog lang niet overwonnen. En dat lieve lezers, maakt mij hysterisch!