Ik zie mezelf als schrijver. Is dat overmoedig van mij? Sommigen zullen zeggen: Dat kan jij gemakkelijk zeggen, jij hebt al een boek geschreven. Anderen zullen zeggen: Nou, nou, je hebt pas één boek geschreven. Toen ik nog aan mijn boek werkte zag ik mezelf al als schrijver. Nog een stap daarvoor, toen ik op de opleiding zat en het principe van de intrige leerde klikte er iets in mijn hoofd. Ja, dit is het, dit wil ik. En nog een stap daarvoor, toen ik wist dat ik boeken wilde schrijven maar nog niet de technieken kende, voelde ik dus al (weliswaar nog onbewust maar toch al die kant op gestuurd) ik wil boeken schrijven. Waarom? Waarom wil ik schrijven? Waarom wil jij schrijven? Waarom wil Esther Verhoef schrijven, Connie Palmen of Alice Munro? Denk je dat zij zichzelf als schrijver zien? Ik schrijf om mezelf te uiten. Ik schrijf omdat het me gelukkig maakt. Omdat ik ervan leer. Omdat het zin geeft aan mijn leven. Vorige week kwam mijn neef op bezoek. Hij heeft een stoel ontwikkeld. Een supergave stoel en daar heeft hij teksten bij nodig als hij straks richting de markt gaat. Al jaren is hij bezig met die stoel. Altijd hoorde ik hem praten over zijn ideeën, als kind al zat hij vol creatieve ideeën. Die stoel nestelde zich op een dag in zijn hoofd en bleef daar en hij wist, dit is het, dit wil ik doen. Ik wil deze stoel ontwikkelen. En gisteren stond hij voor mijn neus met naast zich het prototype van ‘zijn’ stoel. Snap je? En ik ben blij dat hij mij deel laat zijn van zijn creatieve proces. Hij is geen meubelmaker, productontwerper, marketingspecialist of tekstschrijver. Hij knipt haren notabene, heeft een lijn van kapperszaken. ‘Ik ben geen kapper Ing,’ zei hij. ‘Dit, en hij wees naar zijn stoel, dit ben ik. Hier mee bezig zijn, dit ontwikkelen, daar word ik gelukkig van.’ En ik weet zeker dat die stoel een hit wordt, ik voelde het toen ik erop ging zitten en hij me zijn verhaal erbij vertelde. Dus heb je iets in je leven waarvan je voelt als je ermee bezig bent, dit is het, hier word ik gelukkig van? Ga er dan voor, richt je daarop. Ik schrijf en zie mezelf als schrijver. En jij?
Ook ik schrijf vanuit de behoefte om te uiten. Ook weleens vanuit baldadigheid. Als het laatste gebeurt leest het heel anders dan als ik koel en verstandig schrijf. Ik doe nu mee aan Nanowrimo en heb een hoody laten bedrukken met de tekst: Schrijven is jezelf lezen. Een verkorte quote die ik op internet vond. Een toepasselijk motto.
Mooi motto Odile. Wens je veel succes met Nanowrimo!