Op een feestje in gesprek met de buurman.

‘Doe maar een witte wijn.’

‘Hier. Wat goed, je boek uit. Proost! Het werd ook wel tijd zeg. Ik zag foto’s van stapels in boekhandels op Facebook. Je zult wel trots zijn. Maar, ja, sorry dat ik het zeg, niets persoonlijks, maar ietsje minder berichten op Facebook mag wel, anders gaan de mensen toch denken…ja ja, nou weten we het wel, heb je haar weer met d’r boek. Dan gaat dat toch tegenstaan en dat wil je nou juist niet, toch? Dat bedoel ik. En? Wat denk je? Bestsellertje? Waar ging het ook al weer over? O, ja, moeder-dochter gedoe, bij mij is vooral dat konijn blijven hangen. Ja meid, nou moet je de boer op, succes ermee. En wel onthouden hè…bescheidenheid siert de mens.’

Twee maanden later op een ander feestje:

‘Een wit wijntje voor de dame, de buurman vergeet dat soort dingen niet. Hoe gaat het nu met de verkoop? Nog steeds de eerste druk zeg je, oplage van 2000. Ja meis, dat zijn heel wat boeken. Maar je bent goed bezig hoor, je duikt steeds weer op, de aanhouder wint. Je doet aan show and tell zeg je? Dat snap ik effe niet, maar eh, ik ben zelf ook maar eens iets op papier gaan zetten. Zo moeilijk moet dat toch niet zijn dacht ik, boekie schrijven. Heb je nog tips voor je buurman? Clichés vermijden. Nou, dat lukt me wel hoor, appeltje-eitje. Ja, ik dacht ik doe iets met een hond, want dat blijft toch hangen hè, dieren. Nee joh, een schrijfcursus is meer voor vrouwen. Enneh, die uitgeverij, daar kun je me t.z.t. wel naar binnen loodsen toch? Vriendin van me.’

Drie weken later op straat op de fiets, de buurman remt:

‘Hé Inge, ik wilde nog vragen hoe het met je boek gaat? Ik heb het gekocht hoor en gelezen. Heeft je moeder het nou eigenlijk al gelezen? Dat lijkt me dan toch spannend. Wat fijn dat ze het heel mooi vond, ze kan ook niet veel anders zeggen natuurlijk. Maar, herkende ze niet van alles? Het is toch autobiografisch je boek? Fictie zeg je. Deels eigen ervaring, deels verzonnen. En dat konijn dan, dat is toch wel echt? Je moeder heeft geen konijn, deed nooit mee aan een talentenshow, je vader is ook geen hoefsmid. O, goh, tja, had ik dat geweten. Maar goed. Al lekker bezig met boek twee? Neuh, ik schrijf niet meer, te weinig zitvlees. Hou me op de hoogte hè. Zo goed, echt knap van je. Houdoe.’