Lieve lezers van mijn blog. Misschien hebben sommige van jullie mij de afgelopen twee weken gemist op het web. Ik kom er wegens privé omstandigheden niet toe om mijn blog te schrijven. Er zit te veel in mijn hoofd en in plaats van dat ik met plezier mijn blog schrijf, ervaar ik het nu als nog iets dat moet, en dat is niet de bedoeling. Eens te meer wordt mij duidelijk dat ik om te kunnen schrijven genoeg lucht en ruimte nodig heb, rust nodig heb in mijn hoofd. Gelukkig mag ik volgende week weer vijf dagen op Terschelling vertoeven op de schrijfretraite. Waarschijnlijk ga ik meer uitwaaien dan schrijven, maar het is sowieso fijn om er even tussenuit te zijn.

Wanneer ik mijn blog weer oppak weet ik niet. Tijd is een vreemd fenomeen. Soms heb je er te weinig van, soms teveel. Ik hoop dat de dagen op Terschelling lekker langzaam gaan. Dat de tijd langzaam voelt, dat vooral.

Misschien schrijf ik over twee weken weer vrolijk elke maandag mijn blog, misschien ook niet. De tijd zal het leren. Tot zover. Tot in de pruimentijd.