Neem jij voldoende schrijftijd?

Dat mijn blog ‘Krabbels’ heet krijgt deze dagen wel een heel letterlijke betekenis. Ik krabbel langzaam op. Lange tijd lag mijn manuscript voor boek twee steeds stoffiger te worden. Met de spaarzame uitzondering van de schrijfretraite van april waarin het mij lukte een aantal nieuwe scenes te schrijven, voelde ik mij elke dag dat ik niet schreef schuldig. Ik schreef wel, maar dan meer over wat me bezighield. Ik werkte niet aan boek twee. Tot ik een paar dagen geleden achter mijn laptop ging zitten, het manuscript opzocht in verkenner en op print drukte. Als ik de tijd neem manuscripten van andere schrijvers te analyseren, dan kan ik dat minstens ook voor mijn eigen verhaal doen, bedacht ik me. Ik nam de tijd om mijn eigen boek te lezen, zoals ik in de dagen erna ook de tijd nam om een signeersessie te houden voor mijn eerste boek in het dorp waar ik opgroeide, op de uitnodiging van een plaatselijke journaliste aldaar inging voor een spontaan interview onder het genot van haar zelfgebakken appeltaart, naar een workshop yoga tussen de boeken ging met mijn schoonzus, helemaal in Bergen op Zoom en daar na afloop op een terras in de zon een eerlijk gesprek had over onze levens en ervaringen.

Bij het doorlezen van mijn manuscript constateerde ik dat ik al een heel eind op weg was en zag ik waar ik te snel ging en waar te langzaam, waar iets miste of juist iets bij moest en terwijl ik las, de tijd nam om te lezen, voelde ik ook dat het goed was dat ik het een tijd had laten liggen (en me dus voor niets schuldig had gevoeld). Want in die tijd had ik nieuwe ervaringen opgedaan, nieuwe boeken en artikelen gelezen en bepaalde, voor mij waardevolle, inzichten gekregen die passen bij dit verhaal en die ik er nu een plek in kan geven.

Ik las een stuk van Marc Wittman over hoe wij de tijd ervaren. Hij stelt daarin dat als je probeert breed te leven in plaats van lang, je het gevoel krijgt van een vol leven. Breed leven is nieuwe ervaringen opdoen en jezelf uitdagen. Het is ook bewust leven, de momenten en de bijbehorende emoties ervaren en opslaan. Voor mij werkt het zo. Als ik kijk wat ik de afgelopen tijd heb gedaan en hoe ik genoten heb van de mensen, de momenten, de gesprekken, het hernieuwde schrijfwerk aan boek twee en de nieuwe balans die ik probeer te vinden met vriend en kinderen, dat alles voelt waardevol en zinvol. Het is schrijftijd.