Topturner! roept mijn zoon van acht (morgen wordt hij negen) stellig als je die vraag aan hem stelt die zo vaak aan kinderen wordt gesteld. Hij traint dan ook hard, drie keer per week. Schrijver niet, dat wist ik al. We hebben het daarover gehad toen ik aan mijn eerste roman werkte. Hij wilde toen weten wat een schrijver precies deed en hij zag me flink wat uren maken achter mijn laptop, werd soms bruut mijn werkkamer uitgestuurd. Ons idee op 1^e kerstdag om samen een verhaal over een draak te schrijven, strandde als ik me niet vergis 2^e kerstdag. Niet lang daarna lag hij op een ochtend warm tegen me aan in bed en zei: ‘Mama, ik wil toch geen schrijver worden. Ik ben meer van de actieve dingen.’

Op school moest hij onlangs een boekbespreking houden. Ik had mijn kinderen al avonden verhalen voorgelezen uit Heden niet jarig van Toon Tellegen. Het verhaal van de aardworm die besloot alleen zijn verjaardag te vieren was favoriet. De dialoog die de aardworm met zichzelf hield bij gebrek aan gasten, stal het hart van mijn zoon. Elke keer als ik het voorlas lag hij in een deuk. Hij koos dan ook dit verhaal voor zijn boekbespreking (het hing er nog even om want een verhaal is geen boek en hij is nogal van de regels, maar gelukkig kon ik hem ervan overtuigen dat je ook best een verhaalbespreking kon houden). We bespraken waarom hij het verhaal zo leuk vond, wat er nou eigenlijk met die aardworm aan de hand was en hoe hij het kon presenteren aan de klas. Van de symboliek, die zo kenmerkend is voor de verhalen van Tellegen, herkende hij verassend genoeg al wat. Hij is een fervent lezer, een denker, details en symboliek vallen hem op; geen slechte eigenschappen voor een schrijver. Mijn kinderen, ik heb geen dromen voor ze. Dromen mogen ze zelf doen. Morgen is hij jarig, overmorgen is zijn feestje. Dat worden vast mooie dromen.