Ik had een lege pot die al erg lang op een plant stond te wachten. En elke keer dat ik erlangs liep dacht ik: doe nou eens iets in die pot. Vandaag was ik in het tuincentrum om een kerstboom te kopen en richting de kassa schoot me de lege pot weer te binnen. Het was nog even zoeken naar een plant tussen al dat kerstgeweld, maar het is gelukt. Ik dacht er zelfs aan om een zakje potgrond erbij te kopen. Weer thuis pakte ik de pot, de plant en de grond. Ik vulde de pot op het aanrecht. Normaal doe ik zulke dingen buiten omdat ik de boel netjes wil houden. Brokken aarde vlogen langs de pot, op het aanrecht, op mijn schoenen en op de grond. Normaal pak ik dan een lepel om als de plant eenmaal staat de leegtes netjes op te vullen en vooral niet te spillen. O, ja, en ik wil mijn handen schoonhouden. Ik scheurde de zak ver open, stak mijn handen erin en propte de aarde op de lege plekken rondom de plant. Er ging weer veel over de rand van de pot. Nog even aandrukken. Zo. Lekker zwart onder mijn nagels. En waar ik normaal mijn handen zou wassen na zo’n klus, veegde ik ze af aan mijn broek.
Nu staat de pot gevuld met plant op het dressoir. Het is een fijne plant, lichtgrijze bladeren die rommelig door en tegen elkaar aanzitten. Een frommelplant. Precies wat ik nodig heb.
Wat heeft dit verhaal met schrijven te maken vraag je je mogelijk af. Alles. Want met schrijven is het net zo. Je moet het lege papier vullen en dat hoeft niet met perfecte zinnen. Schrijf maar raak, spil waar je kunt, dwaal af, verzin, schrijf wat zomaar in je opkomt, bijvoorbeeld over een pot en een plant, het maakt niet uit dat niemand daarop zit te wachten en dat je zelf denkt ‘wat een slechte tekst’. Gewoon opschrijven en de leegte vullen. Wroeten in je hoofd, je gevoel, je belevenissen, het alledaagse, het absurde. Niet opgeven en schrijven. Strakjes, als niemand kijkt, pak je de stofzuiger (je weet wel, die ene die juist jij kunt aanzetten) en zuig je alle troep op, zodat alleen dat wat je wilt overblijft. Een pot gevuld met frommelplant en rouwrandjes in mijn geval.
