Het zweet breekt me uit. Het is 19.00 uur maar voor mijn gevoel middernacht. Ik kan mijn ogen amper nog open houden. We hebben een geweldige reis gemaakt en het is me gelukt om de eerste twee weken in Thailand een dagboek bij te houden. Er is me zelfs een kort verhaal aan komen waaien. Niet dat ik het heb kunnen uitwerken, maar de grote lijnen heb ik genoteerd (je weet het maar nooit met het geheugen), het gaat over vooroordelen en naastenliefde en iets met een Thaise tante, o ja, en spirithouses. Die staan in Thailand voor elk huis, wat zeg ik, elk gebouw. Een soort mini-tempels waar kleine offerandes op gelegd worden. Maar goed, dat verhaal bestaat voorlopig alleen in mijn hoofd. Wel lekker, want zo af en toe denk ik eraan en voeg ik in gedachten kleine details toe. Ik heb zoveel details opgezogen deze reis, het duizelt me nog. Eerlijk gezegd ben ik echt best duizelig. Volgens mij moet ik snel wat eten en dan als de wiedeweerga mijn bed induiken. Ik houd het dus kort deze maandag, hoewel ik wel een idee had voor de column van deze week; over het kiezen van namen voor je personages. Die column schrijf ik op en zend ik de weide wereld in zodra ik het tijdsverschil heb ingehaald. Trusten.