Onder de vijgenboom in Marokko

Afgelopen vrijdag had ik een feedbackgesprek met mijn uitgever naar aanleiding van de tweede manuscriptversie van mijn roman In je dromen ga jij. Zoals ik zelf al had verwacht lag de nadruk van dat gesprek op de uitwerking van de personages, en dan vooral op die van het hoofdpersonage Mariam. Het verhaal staat, de opbouw is goed, maar Mariam komt nog onvoldoende uit de verf. Een vraag die mijn uitgever stelde was: ‘Wat staat er voor Mariam op het spel?’ Dat is een hele goede vraag. Het dwingt een schrijver tot nadenken over zaken als: wat drijft mijn personage, wat heeft ze nodig, waar denkt ze over na en waarom doet ze zoals ze doet? Ik weet dat best, en ik dacht ook dat ik dat voldoende in het verhaal had gestopt, maar ik heb daarbij een belangrijk detail over het hoofd gezien. De drijfveer van Mariam moet uit haarzelf komen. En niet, zoals in mijn manuscript het geval is, vanuit de wens van haar moeder Safia. De wens van haar moeder is zeg maar de katalysator, die zet Mariam aan tot actie (ze gaat naar Marokko om de eerstgeboren zoon van Safia te zoeken), maar voor Mariam staat er iets anders op het spel dan voor Safia. Het zijn dit soort details, of misschien praten we hier over techniek, die maken dat een verhaal echt gaat kloppen. Dat je personage ‘karakter’ krijgt waardoor de lezer mee gaat leven. Over karakter gesproken. Als schrijver heb je daar ook een flinke portie van nodig. Want nu komt ‘the hard part’. Schuiven met scenes, (nog) dieper doordringen in de psychologie van mijn hoofdpersonage (ik ben geen psycholoog, dus dat doe ik puur intuïtief) en zorgen dat het een logisch geheel blijft.

Het fijne aan het gesprek met mijn uitgever, is dat zij heel goed aanvoelt wat ik wil vertellen en dat we samen, al brainstormend, het verhaal zoals het moet zijn naar boven halen. Haar vragen resoneren bij mij waardoor het weer gaat stromen, waardoor ik langer nadenk over waar het echt over gaat en zin krijg om er weer in deze Marokkaanse familiegeschiedenis te duiken. Gelukkig heb ik nog tijd. Het boek verschijnt volgend jaar februari. Dat lijkt ver weg, maar de tijd vliegt voorbij. Daar weten mijn personages ook alles van; stelletje karakters.

Instagram
Twitter
Visit Us
Follow Me
LinkedIn
Share
RSS